Tak uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 7 października 2010 r. (nr IPPP3/443-736/10-4/MPe).
Interpretacja dotyczyła spółki, która nabywa towary (ropa naftowa) pochodzenia rosyjskiego w tzw. formule DAF, które następnie odsprzedaje na rzecz kontrahenta posiadającego siedzibę w kraju trzecim, tj. poza Unią Europejską w formule FOB.
Formuła incoterms DAF (ang. Delivered At Frontier ... named place – czyli Dostarczone na granicę ... określone miejsce) oznacza, iż sprzedający wypełnia swoje obowiązki związane z dostawą, gdy towar, po dokonaniu odprawy celnej w eksporcie, został postawiony do dyspozycji w oznaczonym miejscu na granicy, ale przed granicą celną kraju sąsiedniego.
Formuła incoterms FOB (ang. Free On Bard ... named loading port – czyli Franco statek ... określony port załadunku) oznacza, że sprzedający ponosi koszty transportu, załadunku oraz ubezpieczenia do momentu przekroczenia burty statku przez towar. Towar uważa się za dostarczony w momencie załadunku przez przewoźnika, w tym momencie następuje przeniesienie ryzyka uszkodzenia lub utraty towaru na kupującego. Termin może być używany wyłącznie w odniesieniu do transportu morskiego oraz wodnego śródlądowego.
Intencją stron transakcji stosujących formułę DAF jest pozostawienie towaru przed granicą danego państwa, tak, aby to nabywca dokonał wszelkich formalności związanych z importem towaru, a także zorganizował transport towarów z określonego miejsca na granicy (gdzie sprzedawca pozostawia towar) do miejsca przeznaczenia.
Warto przypomnieć, że zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 1, 3 i 5 ustawy o VAT, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, przez terytorium Wspólnoty rozumie się terytorium państw członkowskich Wspólnoty Europejskiej, a terytorium państwa trzeciego - terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Wspólnoty.
A zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy o VAT importem towarów jest przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.
Zgodnie z zasadą ogólną sformułowaną w art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, miejscem dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy nabywcę lub przez osobę trzecią – jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia ich wysyłki lub transportu do nabywcy.
Natomiast w art. 22 ust. 4 ustawy o VAT ustalono, że w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej (który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów) - uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów.
Polecamy: VAT 2011
Polecamy: Podatki 2011
W przedmiotowym stanie faktycznym ropa naftowa nie jest dopuszczana do obrotu na terytorium Polski. Transport ropy naftowej przez terytorium Polski (kiedy prawo do rozporządzania ropą jak właściciel przysługuje Spółce) następuje w celnej procedurze tranzytu. Ropa naftowa nie będzie przedmiotem dopuszczenia do obrotu ani importu przez Spółkę również w innym kraju UE.
Dlatego też taka dostawa nie jest nie importem towarów wg ustawy o VAT. Zatem przedmiotową transakcję należy potraktować jako dokonaną na terytorium państwa trzeciego, niewywołującą skutków podatkowych na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.